Beste Ricardo,
Ik heb net je site ontdekt en ik wil je enkel zeggen dat ik het helemaal met je eens ben.
Weinige gewoontes zijn meer opwindend, spannend en .... verslavend dan hoeren lopen. Zoals jij, hou ik van de sensuele, bedwelmende sfeer die er hangt in sexclubs, sommige prive ontvangsten en andere oorden van plezier. Telkens weer ga ik naar de zevende hemel met die eerste tongzoen...die eerste streling van een vrouwenhand over mijn gulp ... die eerste keer dat mijn jongeheer in een nieuwe onbekende vrouwenmond verdwijnt. Daar zijn geen woorden voor. Dat is puur genot.
Ook ben ik het eens met jou als je zegt dat sommige vrouwen - en het zijn geen uitzonderingen - er helemaal kunnen in opgaan. Als je maar je best doet en de nodige respect toont. En respect voor vrouwen heb ik en zeker voor hoertjes. Al doen ze het voor het geld, ze blijven gevoelig voor een complimentje en voor het feit dat je hen als "gelijke" beschouwt. Vaak zijn het heel hartige en gevoelige mensen, waar je echt sympathie voor kunt ontwikkelen.
Een paar jaar geleden liep ik in de rosse buurt in Antwerpen toen plots een van de dames heftig op het raam begon te kloppen om mijn aandacht te trekken. Eerst herkende ik ze niet, maar na een paar ogenblikken drong het inderdaad tot mijn door dat ik haar vele jaren daarvoor moest "bezocht" hebben. Het eerste wat ze zei toen de deur openging was dat ze zich herinnerde hoe lief ik haar toen had behandeld. Het zal je niet verassen dat we toen een ongelooflijke avond gehad hebben. Gedurende uren heeft ze mij alles verteld wat ze in al die tijd beleefd had en daarbij heeft ze mij onder een ware sex tsunami bedolven. Al haar kunnen, al haar ervaring, al haar sexuele overgave heeft ze toen gedurende uren over mij heen laten rollen.
Natuurlijk is dit geen alledaagse ervaring, maar regelmatig kan je dit meemaken.
Een andere keer was ik bij de Belgische-Nederlandse grens een sexclub binnengestapt...echt op het goed geluk af. Geen enkele referentie. Gewoon dat magisch gevoel dat het weer hoog tijd was om naar de dames te stappen. Er was daar wel wat keuze, maar niets echt knap. Ik koos uiteindelijk voor een vrouw van in de veertig, al beweerde ze later 37 te zijn. Ik zal maar zeggen... een gewone vrouw.
Maria, want dat bleek haar naam te zijn, was een Duitse en we besloten toen maar Engels te praten. Vrij snel bleek het dat we heel veel gemeenschapelijk hadden. Interesse in litteratuur... wat had dat mens gelezen!. Interesse in reizen en ze had inderdaad overal gezeten. Interesse in kunst. Noem het maar. We hebben toen zo lang gepraat dat ik bijna vergeten was dat ik voor sex was gekomen. Gelukkig hadden we het gesprek af en toe onderbroken met hartstochtelijke tongkussen, anders was ik misschien zonder sex weer buiten gestapt. Zo ver is het echter niet gekomen want na een uur of zo fluisterde ze mij plots in het oor "I have a wonderfull time with you. Now I will give you the sex of your lifetime". En dat heeft ze inderdaad gedaan, maar dat was niet alles. Toen alles over was vroeg ze mij of ik, gratis voor niets, wou blijven om verder te praten. Uiteraard wou ik dat en toen ik een paar uur later uiteindelijk buitenstapte voelde ik mij verliefd als een jongen van 20 (ik ben 48!). Wat een vrouw, wat een talent, wat een ervaring! Ik ben er sindsdien nooit meer heengegaan, gewoon uit schrik om echt verliefd te worden.
Ja, hoerenlopen - en ik heb niets tegen dit woord - is gewoon leuk. Telkens weer die spanning. Telkens weer dat onbekende. Telkens weer iest anders. Je krijgt er nooit genoeg van.
Komt daar nog bij dat ik verlekkerd ben op een specialiteitje. Ik wordt namelijk bloedgeil als ik een mooie vrouw in in een mooie bontjas zie. Sinds mijn puberteit gaat mijn jongeheer knal de lucht in als ik zo'n dame zie. Niet voor elke dame en niet voor elke bontjas, maar hier wil ik het nu niet over hebben. Fetischisme noemen de psychologen dit. Is dit goed of slecht? Wie zal het zeggen? Ik kan je alleen verzekeren dat ik erg blij ben met die "ziekte" en er heel veel plezier aan beleef. Ook mijn vrouw klaagt er niet over. Ze heeft er immers een hele garderobe pelsmantels aan te danken.
Maar terug naar de dames! In Belgie en Nederland ben ik er nog niet in geslaagd om een "dame" te vinden die zomaar een nertsmantel uit haar kast tovert. Echter, 's winters in Parijs tippelen er wel een aantal "dames" in pelsmantels en soms in erg mooie pelsmantels!. De rest zul je wel raden...telkens mijn jongeheer de lucht in..."het" zalig gevoel van binnen....even negotieren.... en dan dat heerlijke gevoel van een naakte vrouw gehuld in pels .... penetraties langs alle kanten....om radeloos te worden van genot! En dan nog een complimentje voor het weggaan: "Vous etes superbe en vison" of "Dans votre manteau de fourrure vous avez l'air d'une reine". Ze houden er echt van en als ik ze een tijdje later weer opzoek dan weten ze zich zo sensueel in hun pelsmantel te wikkelen dat het je moeite kost om ze niet gelijk op straat te neuken.
Dus, beste Ricardo, wees gerust, hoerenlopen gaat nog een mooie toekomst tegemoet en ik hoop dat er steeds meer zijn zoals jij die dit doen met respect en zelfs een zekere liefde voor die dames die ons zoveel plezier bezorgen. Het is inderdaad onze plicht om hen zoveel mogelijk geluk terug te geven.
En aan de dames die dit lezen: Ik hou van jullie! UIt ganser harte.
Frederic
