Huize Mona. Alleen de naam suggereert al een bordeel van de oude stempel. En dat blijkt ook zo te zijn. Niet ver van het drukke centrum van Utrecht kom je, via een kleine portiek op de Voorstraat 17 bis en een druk op de knop naar boven de trap op, het huis van Mona binnen.
Mona is een stevige vriendelijke vrouw van zeker 55 jaar, typisch iemand die goed zorgt voor haar meisjes en haar klanten. Als blijkt dat je er voor het eerst komt, het leek me dat de meeste klanten vaste bezoekers zijn, wordt alles even uitgelegd en wordt je via trapjes en gangetjes een kamertje binnengeleid waarna de meisjes zich een voor een even voor zullen stellen. Dat ging op zijn gemak, dus ik keek de kamer even rond. Glanzend rood geverfde deuren, beetje pluche, gedempte schemerlampjes, klein tv-tje, ouderwetse stoelen en een eenvoudig bed in de hoek van de kamer, alles ademde een sfeer uit van 30 - 40 jaar geleden.


(hier zorgvuldig uit beeld gehouden...)
De meisjes waren gelukkig niet van die tijd. Het eerste meisje heette Debbie, een aardig en vrolijk meisje uit Ghana, en die leek me gelijk wel wat. Er kwamen er nog 4 langs maar het bleef bij Debbie. De prijzen zijn fl 100,= voor een half uur en slechts fl 125,= voor een heel uur, zodat de keuze snel gemaakt was. Een kamer met bad kost dan gelijk weer fl 50,= meer wat ik een beetje buiten proporties vind. Ik denk dat Mona sterk rekening houdt met gedane investeringen en het "dure" bad, in verhouding tot de overige aankleding, er zo weer uit wil hebben.
Geen bad dus, hoewel Debbie het op deze warme dag wel zou willen. Op elke kamer schijnt een koelkast te staan waar je dus zo uit mag pakken en dat gaf de verkoeling. Debbie was al 6 jaar in Nederland maar sprak toch nog het beste Engels. Het werd een zeer aangenaam uurtje.
Ik vind huize Mona een sympathiek huis van plezier.