Ik kreeg vorige week in mijn mailbox een berichtje van ene Marleen met daarbij een artikel uit het Rotterdams Dagblad van 3 juni jl met de pakkende titel "Marleen hangt string aan de wilgen" over haar privehuis, en dat ze ging sluiten. Lees hier maar het bericht. Ze had ook nog een website, maar die gaat binnenkort uit de lucht. We hebben even gemaild en ik vond het een sympathieke vrouw. Ik ben langs geweest. 
Ik heb het de eerste keer helemaal niet kunnen vinden. Ik had het niet opgeschreven, maar wist het ongeveer uit het hoofd. Het was op de Pleinweg, het nummer was ergens in de 120, ik dacht 126 en er stond een letter achter, ik dacht d. Leek me voldoende.
Maar 126d was een doodgewone portiekflat. Er stond geen naambordje bij en er was absoluut niets dat aangaf dat er een privehuis was. Er werd ook niet opengedaan op mijn bellen en toen de buurvrouw argwanend achter het kettinkje kwam kijken meldde ze dat er een Turkse familie woonde. Dan maar even in de directe omgeving. Misschien 120, 124, 128, 216 zelfs, en ook de andere letters. Maar dat bleken allemaal even burgerlijke en gewone voordeuren. Op een naamplaatje zag ik "Marjan" staan!, maar daar stond dan weer "en Peter en Lisa" onder. Behoorlijk ontmoedigd dan toch maar even vluchtig aan de overkant van de (vierbaans-)Pleinweg gekeken bij o.a. 121d. Maar daar stonden dezelfde portiekflats en argwanend nagestaard door een paar buurtbewoners die wel eens wilden weten wat die snuiter daar allemaal liep te zoeken gaf ik het op. Thuisgekomen bleek ik precies 10 meter van mijn doel afgeweest te zijn. 123 d !!
Ok, de volgende dag rechtstreeks op mijn doel afgegaan en ja hoor Marleen was thuis, alleen nog even bezet, bleek later iemand van de VER de vereniging van relaxbedrijven, omdat ze daar iets voor gaat doen.
Kopje koffie en een krantje (sexblaadje kon ook), lekker muziekje in een netjes verbouwde slaapkamer van een doorsnee portiekflat. En ze kwam zich zelf ook nog even verontschuldigen. Ik had alle tijd.
Ik had al de recensie gelezen van en ze voldeed aan die verwachtingen. Blonde struise Hollands welvaren. Leuke toet, een beetje te dik naar mijn smaak, maar wel leuk. En ze vond het ook wel leuk dat ik de daad bij het woord had gevoegd. Ik had nl. per e-mail al aangekondigd dat ik waarschijnlijk wel een keer langs zou komen.
Na afloop hebben we nog uitgebreid gekletst over van alles en nog wat. Over de regels en de overheid en dergelijke. Ze lijkt me trouwens een goede voor de VER. Ze gaat inderdaad het privehuis sluiten, maar helemaal uit de business gaat ze ook weer niet. Ze komt terug. Nu als eenvrouwsbedrijf.
Zet hem op, Marleen.
