Ik heb het op mijn website al heel vaak gehad over mijn favoriete club. Jullie hebben uitgebreid kunnen lezen hoe geweldig ik het daar vrijwel altijd naar mijn zin heb. Ik heb gedetailleerd uitgelegd hoe het daar zo'n beetje aan toe gaat. Ik heb alle meisjes de revue laten passeren. Ik heb verteld dat ik daar een gewild masseur ben als de meisjes bijvoorbeeld een ongewillige schouder hebben. Ik heb verteld van de gastvrouwen en sommige klanten.

Kortom, jullie weten daar nu zo'n beetje alles van.. Ik raak door mijn gesprekstof heen!!!
Ik kan wel elke keer enthousiaste verhalen oprakelen wie ik nu weer heb gehad, hoe lekker ze al of niet klaarkwam, hoe "intiem" ik na afloop nog met andere meisjes ben geweest en zo. En dat is ook elke keer weer zo. Ik voel me daar in een harem en raak er zelf niet over uitgepraat hoe leuk ik het daar heb, maar ik kan me voorstellen dat het jullie gaat vervelen, vooral als je er niet zelf over mee kan praten.
Ik wil het vandaag dan maar hebben over de details. Jazeker, DE DETAILS!!!!. Geen spectaculaire belevenissen, emotionele toestanden of erotische uitspattingen. Gewoon kleine alledaagse dingetjes die me in de loop der tijd zijn opgevallen. Soms sappig, meestal saai.
We beginnen met een sappig detail, of eigenlijk meer een soppig detail. Als ik voor de deur van het statige herenhuis sta, vinger op de knop van de bel en met de andere hand alvast de eerste deur openend, valt me telkens weer op hoe vaak ze de stoep vlak tevoren hebben schoongespoeld met een emmer sopwater. Ongetwijfeld met de beste bedoelingen, maar ik vind het nou niet direct een aanlokkelijke entree om over een plasje sopwater naar binnen te moeten stappen. Wel weer prima dat je daar niet hoeft te wachten voor de deur. Je loopt meteen naar binnen en pas bij de volgende deur wordt je opgewacht door de gastvrouw.
Het volgende detail is een beetje een nostalgisch detail. Na het afrekenen bij die tweede deur, loop je altijd naar achteren, naar de kleedhokjes. Je komt dan langs een schuin aflopend, altijd golvend, dun gordijntje dat de ruimte afsluit onder de trap die naar boven gaat. Dat gordijntje doet bij mij herinneringen herleven aan de tijd dat het huis nog een privehuis was. Lang geleden dus.
Toen waren de eigenaars heel strikt op privacy. De ene klant mocht beslist de andere niet zien. En zo kon het gebeuren dat, als je binnenkwam een eerdere klant nog voorgesteld werd aan de meisjes in de voorkamer beneden. En dan werd je dus discreet geparkeerd onder de trap naar boven.
Ik heb dat meerdere keren meegemaakt. Dan zat je daar stilletjes alleen op een barkruk, weggemoffeld achter het gordijn, in die kleine ruimte, waar ze ook nog een vrieskist (!) hadden gestald, waarop weer een kandelaar (!) stond om het geheel toch weer enigszins allure te geven. En ondertussen liepen de meisjes daar stuk voor stuk vlak langs, op weg naar de voorkamer om zich voor te stellen. Je voelde als het ware de spanning bij hen om zich zo goed mogelijk te presenteren. Zeker in een privehuis is het slechts een kwestie van een paar seconden waarin de klant beslissen moet tussen de een of de ander. En ik zat daar als onzichtbare "toeschouwer" en zij bereidden zich in die gang voor op die paar cruciale seconden, slechts van mij gescheiden door een dun lapje golvende stof. Dat gordijntje dus, dat er nog steeds hangt..
Verder wil ik nog wat vertellen over kussentjes. De meisjes hebben wat met kussentjes. Op de banken liggen ze her en der verspreid. Vrijwel alle meisje willen een kussen onder de billen als ze op de bank zitten. Ik denk dat ze zich dan groter wanen, of dat hun borsten beter uitkomen met een kussentje. Soms ook vinden ze een kussentje lekker warm, maar iedereen moet er een hebben..
Zo heeft ook iedereen zo zijn eigen favoriete plaatsje. Ik doe daar zelf ook aan mee. Ik zit het liefst in het hoekbankje, helemaal tegen het voorraam aan. Vrijwel altijd tussen de Caribische meiden, redelijk rustig in een hoekje en uitstekend zicht op TV en Video. Vroeger had je wel een soort tweedeling; de Caribische meisjes in de voorkamer en de Hollandse meiden in de achterkamer, maar dat is nu helemaal niet meer zo. Ook al omdat er niet zoveel Hollandse meisjes meer werken.
Als er "levende klanten" binnenkomen (klanten die al een meisje hebben gehad worden "muerto" genoemd, daar valt niets meer aan te verdienen) hebben de meisjes ook vaak de neiging om op een bank apart te gaan zitten. Een nieuwe klant ploft nu eenmaal eerder neer op een bank met een meisje dan met een andere klant. En het blijkt in de praktijk ook zo dat een klant vaak meegaat met het meisje dat het dichtst bij hem zit en waar ie dus het eerst een praatje mee begint.
Zomaar wat details van mijn bezoeken aan BZH 383.
En verder heb ik vandaag gemerkt dat Laise nog meer houdt van stevig neuken dan van likken!
Zo dat moest er ook even uit...