Beste Ricardo,
Ik weet niet of je site ( www.dagboekvaneenhoerenloper.com ) nog regelmatig aangevuld wordt en of jij er nog actief mee bent, maar ik stuitte er in ieder geval op, in mijn wanhoop op zoek naar een site over (partners van) mannen die betaalde sex hebben. Zoals mijn vriend..... Ik weet eigenlijk niet goed waarom ik je schrijf, er staat immers al erg veel op je site, maar heb toch behoefte aan persoonlijk contact geloof ik. Ik ben namelijk erg, erg verdrietig en ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan, wat ik moet doen... Vandaar deze mail...
Mijn vriend gaat dus (weer) naar de hoeren. Tijdens de 4-jaar durende relatie vóór mij ging hij ook vaak, met haar had hij een broer/zus relatie, zo zei hij zelf.... Hij had daar veel geld heen gebracht, vertelde hij al op date 2, toen ik vroeg hoe het de sex dan oploste (het eek me niet het type dat 4 jaar geen sex zou hebben namelijk).
Ik moet toegeven dat we al een lange tijd een moeizame aan/uit-relatie hebben, dit najaar 3 jaar. Maar we hebben ook al een kleintje van anderhalf. Erg snel gegaan, geef ik toe, maar ik zal je de uitleg daarvan besparen. Ons mannetje was iig wel erg gewenst!
Tijdens de afgelopen maanden ging het erg slecht en woonde hij weer op zijn boot, maar uit was het nog niet. De sex is echter al gestopt op 19 januari. Vanaf toen ging ik mij steeds meer zorgen maken om dat hoeren-verleden van hem....
Inmiddels ben ik er achter dat ie idd sex had / heeft met andere vrouwen. Vrouwen die op zijn boot komen en aangezien hij ook vaak alleen 'uit gaat' op de wallen, weet ik zeker dat hij ook daar weer naar de vrouwen gaat.
Dát idee vind ik bijna ondragelijk. Ik ben er gister overdag overheen gefietst, soort zelfkastijding, zag de mannen, de vrouwen achter het ramen (zou hij het met hen hebben gedaan?). De ranzige bedjes achter in de kamertjes en dat hele gekke sfeertje wat er überhaupt hangt. En wát doet hij dan met ze? Wat doen zij met hen? Of gaat hij altijd naar dezelfde? Hoe lang duurt het en flirt 'ie al met ze op straat zoals de 'vieze mannen' die ik meestal voor die ramen voorbij zie lopen, als hij klaar is betaalt hij haar cash en gaat weer....
Doet MIJN man dat?????? Ik vind het te schokkend voor woorden... Een nachtmerrie.... Ik kan het gewoon niet geloven.... De tranen schieten me weer in de ogen als ik me dat hele onvermijdelijke ritueel voorstel....
En dan de hamvraag: WAT voelt hij er bij, waarom doet hij het? Op jouw site heb al zoveel beweegreden gelezen, zoals bv frustratie. Maar ook de spanning, de kick, de afwisseling, het verbodene, en ook de verslaving. Over dat laatste maak ik mij nu het meeste zorgen.. Ik denk nl dat het inmiddels voor hem (ook) een verslaving is. Zoals hij ook erge moeite heeft de drank te laten staan en hij meestal overmatig eet. In het verleden heeft hij 3 pakjes per dag gerookt en nu rookt of eet hij regelmatig cannabis.... Verslavinggevoelig dus. Allemaal, denk ik, om de leegte, de pijn van iets (?) te verdringen....
Maar nadat hij naar mij toe geen wroeging toonde, zich juist keihard opstelde, dat ie ook maar van vlees en bloed was en eigenlijk mij van al onze misere de schuld gaf en ik hem met rust moest laten (wat ik uiteindelijk maar deed, hoe erg ik het ook vond dat ons gezinnetje nu kapot was), zocht hij toch weer toenadering en deed hij weer pogingen om het goed te maken. Nooit met zoveel woorden trouwens, want praten is niet z'n hobby...
Ik weet niet wat ik er mee aan moet. Ik wil er alles aan doen om ons prille, fragiele gezin nog een kans te geven, maar het vertrouwen is natuurlijk weg. Ik dacht door wat hij bv op date 2 al vertelde juist dat hij heel eerlijk was, maar nu blijkt hij te hebben gelogen en erger nog: heeeeel veel verzwijgt; hij leidt een dubbelleven... Ondanks dat ik heel veel van hem weet, voelt het nu alsof hij toch al die tijd een vreemde was en is...
Maandagavond is hij altijd alleen in de stad en nu zag ik aan zijn bankrekening dat hij op de wallen alleen wat gegeten heeft en daarna heeft hij 100 euro opgenomen.....
Toen ik dat zag was ik weer ten einde raad.... Hoe kan hij dat nou doen??? De hele week doet hij moeten om het weer goed te maken en op maandag gaat hij gewoon weer (ik weet het namelijk zeker, maar ik ga het het vanavond weer vragen. Ik ga hem ook vargen om nu gewoon helemaal open en eerlijk te zijn. De onzekerheid is mss nog wel het ergste, hoewel de gedachte van hem met z'n piemel in een andere vrouw, en dan dáár, op de wallen, ook tamelijk verschrikkelijk is!)
Beste Ricardo, kun jij me als ervaringsdeskundige vertellen wat ik moet doen om hier mee om te gaan, wat zijn beweegreden zijn, wat voelt hij.... Is er een kans dat hij dit op zal geven? En ook: wat moet ik doen om er voor te zorgen dat hij niet meer gaat, wil gaan? Of is dat sowieso ijdele hoop voor een sexverslaafdde? (ik denk nl dat hij dat is)
Ik wil hem helpen, als hij dat ook wil natuurlijk, om hem bij te staan, te steunen, hem meer tegemoet te komen in zijn wensen. En als het kan ook met wat therapie, want ik denk dat er bij hem nog veel meer aan de hand is waarom hij dit doet (en nog veel meer dingen die niet kloppen binnen een gezonde relatie). Mijn gevoel zegt nl dat hij dit idd doet uit frustratie, leegheid, eenzaamheid, stress, boosheid en ook spanning, en dicht bij een vrouw te zijn, haar warmte te voelen zonder haar 'gezeur' te hoeven horen....
Kun jij me misschien meer helderheid geven over het mechanisme dat er voor zorgt dat hij gaat?
Het is ook zo oneerlijk; wij vrouwen zitten ten eerste anders in elkaar waardoor de behoefte veel minder groot is om anonieme, snelle, liefdeloze sex te hebben, maar ten tweede zijn er ook niet zoveel mogelijkheden voor vrouwen óm het überhaupt te doen. Dus ik zal nooit weten wat er in hem omgaat, hoe sterk, onweerstaanbaar eigenlijk, de drang is om weer te gaan, hoe het voelt óm te gaan, hoe bevredigend het naderhand al dan niet is....
Ik besef me natuurlijk ook wel dat dat voor elke man anders is, maar misschien zijn er toch wat parallellen te trekken en kun je me op een bepaalde manier inzicht, rust, begrip geven...
Ik wil het allemaal weten, tegen beter weten in... Of is dat juist mijn fout? Moet ik het juist allemaal niet willen weten? (Maar dat kan ik dus niet, van de onzekerheid word ik gek)
Dank je dat je deze mail helemaal tot hier hebt gelezen en me mss zelfs nog een antwoord wilt geven...
Liefs,
Sabine
